Η προστασία της καφέ αρκούδας και της γκρι αδιαφάνειας. Του Χρήστου Μάτη
Διαβάζοντας προσεκτικά την ανακοίνωση του Αρκτούρου, με την οποία χαρακτηρίζει σφάλμα την αποδοχή της δωρεάς από την Χρυσή Αυγή, είναι προφανές ότι δεν μετακινείται ρούπι από τις θέσεις που είχε εκφράσει σε παλαιότερες τοποθετήσεις του.Και παρά τον ενθουσιασμό που προκάλεσε η επιστροφή της δωρεάς από την Χρυσή Αυγή, ουδόλως δείχνει να συμμερίζεται τις απόψεις εκείνων, οι οποίοι πανηγύρισαν για την απόφαση.
Αντίθετα αποδίδει την εκ των υστέρων απόρριψη της δωρεάς στο ότι η Χρυσή Αυγή είναι «πολιτικό κόμμα» και ασφαλώς όχι στο ότι είναι «νεοναζιστικό μόρφωμα».
Πρακτικώς λέει ότι δεν υπάρχει μαύρη ή κόκκινη σωτηρία της αρκούδας και του ελληνικού ποιμενικού, άρα όποιο κόμμα κι αν ήταν η δωρεά θα έπρεπε να απορριφθεί.
Δεν ξέρω γιατί ενθουσιάζονται όσοι καλούσαν τον Αρκτούρο να απορρίψει τη δωρεά επειδή ήταν από την Χρυσή Αυγή, αφού στα μάτια του Αρκτούρου η Χρυσή Αυγή είναι «πολιτικό κόμμα», όπως η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ ή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Η πρακτική των ίσων αποστάσεων από τα κόμματα, που απογοητεύει ορισμένους κύκλους της Αριστεράς, που θεωρούν τις ΜΚΟ θεματική εξειδίκευση της δικιάς της γενικής πολιτικής ευαισθησίας, μπορεί να οφείλεται σε δύο λόγους: Είτε σε λόγους αρχών, είτε σε λόγους μιας βαθειάς γνώσης της πολιτικής. Όταν ταυτίζεσαι με κάποιον, μπαίνεις στο στόχαστρο των αντιπάλων του.
Περί κράτους και χρηματοδοτήσεων
Στην ανακοίνωσή του ο Αρκτούρος, όμως, ανοίγει ένα ακόμη μεγάλο θέμα: Το θέμα των χρηματοδοτήσεων των ΜΚΟ. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά: «Από τα 21 χρόνια λειτουργίας του, τα τελευταία 11 ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ στήριξε τη δράση του σε ίδιους πόρους, τους οποίους εξασφάλιζε από δωρεές και χορηγίες ευαισθητοποιημένων ιδιωτών ή επιχειρήσεων και από εθελοντική προσφορά εργασίας και δράσης ενεργών πολιτών».
Μάλλον έχουν ξεχάσει δύο τρεις περιπτώσεις κρατικής χρηματοδότησης.
Για παράδειγμα το γεγονός ότι μέγας χορηγός της Οργάνωσης είναι ο ΟΠΑΠ. Στο πλαίσιο της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, προφανώς, αλλά το χρήμα δεν παύει να προέρχεται από έναν κρατικό- ακόμη- Οργανισμό, οι επικεφαλής του οποίου διορίζονται ακόμη από την κυβέρνηση και υπακούουν στα κυβερνητικά κελεύσματα.
Ή τις 146.100 ευρώ που προκύπτουν από τον κατάλογο που κατέθεσε στη βουλή, στις 8 Σεπτεμβρίου 2011, ο τότε υπουργός εργασίας Γ.Κουτρουμάνης για τις ΜΚΟ που χρηματοδοτήθηκαν από τις κυβερνήσεις της ΝΔ, το 2006-2007;
Ή τις 30.000 ευρώ που διέθεσε το Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων του 2011, με σκοπό τη «διαμόρφωση μέρους της Νικείου Σχολής για τη δημιουργία κέντρου ενημέρωσης για τον Αρκτούρο Κοιν. Νυμφαίου Ν. Φλώρινας».
Πιθανόν η οργάνωση να έχει και διοικητικά προβλήματα, λαμβάνοντας υπόψη, ότι τον απολογισμό των 30.000 ευρώ που είχε πάρει το 2003 για τη δράση του Υπουργείου Παιδείας «Αξιοποίηση ηλεκτρονικών συστημάτων για την ευαισθητοποίηση του κοινού» τον έκανε το 2011.
Δημόσια μεγαθυμία
Αλλά το μείζον θέμα είναι τι γινόταν πριν από τα 11 χρόνια, δηλαδή πριν από το 2002. Διότι αυτό που προκύπτει είναι, ότι την εποχή της μεγάλης αντιπαράθεσης με την Κυβέρνηση και τον τότε ΥΠΕΧΩΔΕ Κώστα Λαλιώτη για την ακύρωση της χάραξης της ΕΓΝΑΤΙΑΣ ΟΔΟΥ στο τμήμα Παναγιάς – Γρεβενών, ο Αρκτούρος δεχόταν κυβερνητικές χρηματοδοτήσεις.
Κι είναι να απορεί κανείς πώς είναι δυνατό το κράτος να χρηματοδοτούσε την Οργάνωση, η οποία από το 1994 απειλούσε να ξετινάξει τα δημόσια ταμεία, γιατί με την προσπάθεια για τη σωτηρία του καταφυγίου της αρκούδας ανέβαζε κατακόρυφα το κόστος της κατασκευής του συγκεκριμένου τμήματος, κάνοντας το μία απέραντη σειρά από σήραγγες και κοιλαδογέφυρες. [Το τμήμα είναι μήκους 35 χιλιομέτρων από τα οποία τα 16,4 χιλιόμετρα (47%) είναι γέφυρες και σήραγγες].
Το ότι το ελληνικό κράτος ήταν τόσο μεγάθυμο δεν ήταν γνωστό, αλλά επίσης δεν είναι γνωστό και τι χρήματα έχει πάρει ο Αρκτούρος. Διότι δεν δημοσιεύονται πουθενά.
Στον ιστότοπο της οργάνωσης υπάρχει μονάχα η λίστα των χορηγών (http://www.arcturos.gr/el/images/stories//xorigoi.pdf), αλλά δεν υπάρχει πουθενά οικονομικός απολογισμός για καμία από τις χρήσεις των 21 ετών που λειτουργεί η οργάνωση, όπως για παράδειγμα υπάρχει στο ελληνικό τμήμα της WWF από το 2008: http://www.wwf.gr/index.php?option=com_content&view=category&layout=blog&id=159&Itemid=73.
Όπως υπάρχει στο ελληνικό τμήμα της Greenpeace από το 2005: http://www.greenpeace.org/greece/el/about/financial-reports/
Όπως υπάρχει στους Γιατρούς χωρίς Σύνορα: http://support.msf.gr/financial-transparency
Αξίζει να σημειωθεί ότι και οι τρεις οργανώσεις κάνουν σαφή αναφορά στις οικονομικές δυσκολίες που προκάλεσε η κρίση. Η διαφορά από τον Αρκτούρο είναι ότι το λένε με αριθμούς και ορκωτούς ελεγκτές.
Όπως σαφή αναφορά κάνουν και στο επαγγελματικό προσωπικό τους. Αντίστοιχα στον ιστότοπο του Αρκτούρου δεν υπάρχει καμία τέτοια αναφορά, δεν γίνεται γνωστό ούτε πόσοι είναι, ούτε με τι σχέση εργασίας δουλεύουν. Είναι όλοι τους ασφαλισμένοι π.χ.;
Όπως δεν υπάρχει αναφορά στο Δ.Σ. και ποιοι το απαρτίζουν, δηλαδή ποιοι αποφασίζουν για τα χρήματα. Ο κ.Μπουτάρης δήλωσε στο ΒΗΜΑ της 18ης Αυγούστου ότι ταλαιπωρήθηκε πολύ να αποφασίσει για τη δωρεά της Χρυσής Αυγής. Δηλαδή μόνος το έκανε; Μόνος αποφασίζει;
Κάν’ το ελληνικά
Δυστυχώς το ίδιο πρόβλημα με τον Αρκτούρο έχουν και οι περισσότερες από τις 528 Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, που το 2011 ήταν καταγεγραμμένες στο μητρώο της Υπηρεσίας Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας (ΥΔΑΣ) του υπουργείου Εξωτερικών. Δηλαδή ΜΚΟ, που χρηματοδοτούνταν από το δημόσιο ταμείο, ουσιαστικά διαψεύδοντας τον χαρακτηρισμό τους ως ΜΚΟ. Όπως πολλές τέτοιες Οργανώσεις χρηματοδοτούνται με δημόσιο χρήμα από δήμους.
Κι αυτό είναι ένα μεγάλο ζήτημα διαφάνειας. Το οποίο πρέπει να απαντηθεί με διαφάνεια, διότι αλλιώς μπορεί να εκληφθεί η ευαισθησία ως άλλοθι.
Είναι προφανώς δικαίωμα των ΜΚΟ να επιλέγουν τους χρηματοδότες τους. Αλλά είναι υποχρέωσή τους να τους κάνουν γνωστούς, διότι η ευαισθησία τους σε ειδικά ζητήματα συγκινεί την κοινωνία και αυξάνει την επιρροή τους σε αυτήν. Πρέπει να ξέρουμε ποιος χρηματοδοτεί αυτήν την επιρροή.
Πρέπει να ξέρουμε πώς ζουν και πώς δουλεύουν. Και μέχρι να τα μάθουμε, μέχρι να αναγκαστούν να το δημοσιοποιήσουν, δεν υπάρχει κανένας λόγος να χρηματοδοτούνται.
Να μην μπαίνει ούτε ένα ευρώ στα ταμεία όσων ΜΚΟ δεν δημοσιοποιούν τι γίνεται αυτό το ευρώ, όταν βγαίνει από αυτά. Για όλα τα ευρώ που μπαίνουν στα ταμεία.
Και στις χορηγίες άνω των 5.000 ευρώ να υποχρεούνται να αναφέρουν και το όνομα του χορηγού δημοσίως.
Η διαφάνεια είναι το όπλο της τιμής μας.
*Ο Χρήστος Μάτης είναι Δημοτικος Σύμβουλος Θεσσαλονίκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου